ENGELLİ YASALARI NEDEN UYGULANMIYOR?

Uygulayamadığımız yasaları neden çıkartıyoruz?
Yasa yapmak kolay! Kabul edenler? Etmeyenler? Kabul edilmiştir…
Hayata geçirmeye gelince, uygulamaya gelince; siz sağ biz selamet!
Geçen hafta Türkiye Omurilik Felçlileri Derneği Görele Şubesi ilçe Kaymakamı Ünal Kılıçarslan’a engellilerin sosyal hayta katılımlarına verdiği destek için bir teşekkür plaketi verdi. Görele Kaymakamı Ünal Kılıçarsan başlattığı bir çalışmayla hükümet konağına engelli rampası ve asansör kurdurmuş, engellilerin resmi birimler ulaşımını kolaylaştırmıştı.
Aslında bu çok da olağanüstü bir durum değildi. Hatta yasal bir zorunluluktu. 5378 sayılı yasaya göre bütün kamu binalarında, kamuya açık alanlarda ve toplu taşıma araçlarında engelliye uygun düzenlemelerin yapılması ve bu işlemlerin 2012 ye kadar tamamlanması gerekiyordu.
Diğer ilçelerde; bu anlamda bir çalışma yapılmadığı ve kamu binalarında bu tür düzenlemelere gidilmediği için Görele Hükümet Konağına kurulan asansör ve engelli rampası önem kazanmıştı.
Görele Kaymakamı Ünal Kılıçarslan engellilerle ilgili olması gerekeni bir cümleyle şöyle özetledi: Bir engelli vatandaş kimseden yardım almadan evinden çıkabilmeli, bütün işlemlerini yaptırarak tekrar evine dönebilmeli.
Bu mümkün mü? Engelliler için bir hak olan bu beklenti bizim ülkemizde masallarda geçen Kaf Dağı’nın ardına gizlenmiş bir peri kızı olmalı!
Başbakan Erdoğan’ın 12 Temmuz 2006 tarihli Resmi Gazete’de bir genelgesi yayınlandı. Başbakan söz konusu genelgede 5378 sayılı yasanın uygulanmasına dikkat çekerek 7 Temmuz 2005 den başlamak üzere yedi yılda Türkiye’de kamu binaları, kamuya açık alanlar ve toplu taşıma araçlarının engellilere göre düzenlenmesini istiyordu.
Bu ülkede bu konuda maalesef Başbakan’ı dinleyen olmamış.
İşte her şey ortada!
Her şeyi biz görüyoruz ama iddiamıza biraz daha resmiyet kazandıralım istedik.
Yine geçen hafta Engelli Hakları İzleme Grubu’nun bir raporu yayınlandı. Toplumsal Haklar ve Araştırmalar Derneği’nin Sabancı Vakfı Toplumsal Gelişme ve Hibe Programları’ndan sağladığı destekle yaptığı çalışmalardan çok ilginç sonuçlar elde edildi.
Türkiye’de 81 il belediyesinin, üniversitelerin, özel ve kamu kurumlarının ilgili yasada yapılması zorunlu düzenlemeleri yapmadığı görüldü.
Bırakınız düzenleme yapmayı bilgi edinme anlamında 81 il belediyesinden sadece 42 sinden cevap alınabildi. Bilgi veren 42 il belediyesinde 11 bin 365 otobüs var ve bunlardan sadece 3 bin 726 sında engelli rampası bulunuyor.
Araştırmaya göre mühendis ve mimar yetiştiren teknik üniversitelerimiz de bile engellilerin ulaşılabilirlik sorunu yaşadığı ortaya çıktı. Çık katlı 254 binadan 166 tanesinde asansör var. Engelli tuvaletlerinin olup olmadığı tartışmıyoruz bile!
Türk Standartları Enstitüsü’nün de kendi koyduğu standartlara uymadığı tespit edildi.
Ayrıntıya gerek var mı? Yasanın öngördüğü süre 7 Temmuz 2012 de sona erdi. Ülkemizin gerçekleri apaçık ortada… Bundan sonra bir şeyler yapılır mı? Hangi hızla yapılır? Kaç yılda tamamlanır? Yapılmazsa ne olur?
Yasa yaptık diye yasanın her dediğini yapmak zorunda mıyız?
Baktık yasalarla baş edemiyoruz, değiştiririz efendim!
“Demokrasilerde çareler tükenmez” dememiş miydi bir büyüğümüz!