KİTAPLI ŞAİR DAYIMOĞLU

1946 yılında; Yeşilgiresun Matbaasında basılan, 31 şiirden oluşan 38 sayfalık İstasyon’u kitaptan saymadıkları için Aziz Nesin “Kitapsız Şair” diyordu Dayımoğlu’na.

Ama artık kitapsız bir şair değil Dayımoğlu; kendisi ve Aziz Nesin görmese de.

Giresunlu şair Bahtiyar Öztürk yani Dayımoğlu’nun şiirlerinin bir bölümü kitap olarak basıldı. Kitaba, Dayımoğlu’nun Giresunlu ressam Hasan Demiral’a yazdığı şiirin adı verildi.  “Sırganlık Çiçekleri”

Bu şiiri okuyunca insan daha iyi anlıyor kitabın adının neden böyle seçildiğini.

Dayımoğlu’nun ölüm yıldönümü dolayısıyla Giresun’da bir anma etkinliği düzenlendi. Giresun Belediyesi, Atatürkçü Düşünce Derneği Giresun Şubesi ve Giresun Çevre Kültür Derneği ortaklığıyla yapılan anma etkinliği Giresun Belediyesi Vahit Sütlaş Sahnesi’nde sunuldu.

Katılım muhteşemdi. Ne çok seveni varmış Bahtiyar Dayımoğlu’nun…

Bu etkinlik öncesi geceyi düzenleyen üç kurum Bahtiyar Dayımoğlu’nun şiirlerini kitaplaştırmak için bir çalışma yapmışlar ve ortaya çok önemli bir eser koymuşlar.

Dayımoğlu’nun oğlu Ertuğrul Öztürk babasının adına imzaladığı kitapları etkinliğe katılanlara armağan etti.

Kitabın önsözünü yazan Atatürkçü Düşünce Derneği Giresun Şubesi Başkanı Gürsel Ekmekçi haklı olarak şu vurguyu yapıyor: “Belediyemizle ve Çevre Kültür Derneği’yle el ele verip, yıllardır yapılamayanı, koskoca bir şehrin büyük ihmalini kapatmayı başardık”

Koca şair 90 yıllık ömrünü kitabını göremeden tamamladı. Gürsel Ekmekçi ne güzel ifade etmiş: Koskoca bir şehrin büyük bir ihmali… Hatta ayıbı bile denilebilir.

Sahnede; Şaban Karakaya, Hayrettin Günay, Ali Işık, Abdullah Tirali, Murat Akyol, Sedat Murat Bayrak ve Dayımoğlu’nun oğlu Ertuğrul Öztürk’le torunu Yeliz Can vardı.

Giresun Musiki Cemiyeti’nin saz ve ses sanatçıları da sahnedeydi.

Salon Giresunlu sanatseverlerle doluydu. Duygu yüklü bir geceydi.

Bahtiyar Dayımoğlu’ndan şiirler okundu, hatıralar anlatıldı, hayatından kesitler sunuldu, koca bir ömürden bazı bölümler dile getirildi. Şiirleri üzerinde analizler yapıldı, dünya görüşü ve hayat felsefesi ortaya konuldu.

İlk şiirleri ve ilk kitabı İstasyon konuşuldu.

Aziz Nesin’in Kitapsız Şair deyişi ve Yaşar Kemal’in Giresun’a gelişi.

Ve sevgili eşi, Emine’si…

Giresun Musiki Cemiyeti Dayımlu’nun sevdiği Giresun ezgilerini çaldılar ve söylediler. Bir anma etkinliğinde hüzün de vardı mutlukta. Hatta şakalaşmalar da…

Elbette geceye katılanlar özlüyordu Bahtiyar Dayımoğlu’nu, hüzünlüydüler. Ama böylesine sevildiğini görmek onları mutlu ediyordu.

Bir kitabının basılması heyecan vericiydi. Diğer şiirlerinin de kitap olarak basılacağı konuşmaları umutlandırmıştı insanları.

Dahası, oğlu Ertuğrul Öztürk’ün kendisine has tavrı ve konuşmaları salonun hüzünlü havasını dağıtmaya ve katılımcıları güldürmeye yetmişti.

Hayatın gerçeğiydi bu!

Bahtiyar Dayımoğlu anma gecesini düzenleyenler alkışı ve teşekkürü hak etmişlerdi. Hele kitabın basımında emeği geçenler farkında olamayacakları kadar büyük bir iş başarmışlardı.

Benim cevabını bulamadığım sorum ise; Neden bir Giresun şehri, Giresun dernekleri, Giresunlu işadamları, Giresunlu yerel yönetimler Dayımoğlu’nun sağlığında böyle bir kitap yayınlama girişiminde bulunmamışlardı?

Ne olurdu sağlığında görseydi şiir kitabını ve gözü açık gitmeseydi…

Rahmetle ve saygıyla anıyoruz.